روزهایی در زندگی هست که باید برای همسایه ندیده ات بنویسی...بیایید پوپ سگ تان را از راه پله جمع کنید. خودش نمی تواند. زحمتش به گردن شماست.
از آن روزها بود که دوستش نداشتم. حالا هم این بی خوابی . مدتهاست حالم خوب نیست... سالهاست. حتی یادم نیست از کی. همینطور که کلی نگاهش می کنم ترسناک است و ناامید کننده. باید بنشینم با حوصله خردش کنم به روزها، ساعت ها، لحظه ها...فقط اینطوری اون وسط مسط ها چیزهای دلگرم کننده ای پیدا می شود.
دیروز کلاس ال تی ای داشتم. یک روز تمام. مباحث سنگین بودند. صبح و عصر هم توی راه سخنرانی دکتر شیری گوش می کردیم که باز... خیلی ریز داشت با روانم بازی می کرد و به هم ام می ریخت. نمی دانم اصل دلخوریم، غصه ام از چیه... فکور مدتیه رفته رو مخم، اما امروز که اصلا تو اتاق نبودم... ایمیلی داشتم که می گفت محاسبات ام تی تی آر و ام ت تی ای در گزارش البرز اشتباهه! این قبیل چیزها برایم سنگین اند... چرا؟ یا درسته یا غلط. یا درستش می کنم یا مجابشون می کنیم. بررسی اش اینقدر برام سخته؟ اگر به مشکل خوردم کسی نیست ازش کمک بگیرم؟ از برداشت برور نگرانم؟ تعامل با بقیه خیلی سخته؟ ... این مسیر بی نهایت هیجان انگیزه! سفرت رو آغاز کن. نترس. راهی نیست. تا سر کوچه میری و برمی گردی. اما خوبه برات. یه بادی به سر و کله ات می خوره ازین اوهام و خیالات میای بیرون. دنیا جای امنیه...؟!!
پی اس: دنت گیو ا شیت تو انی تینگ! میک ایت ا هبیت اند... یول فایند اوری تینگ اوکی!