چقدر اشک برای ریختن دارد؟
این شعر از خانم مریم مومنی بود.
***
Yeah... yeah... yeah!
زندگی و آدمهای همراهش با لبخند و بشاشیت خاص خودشان، لایی کشان از کنارم عبور می کنند، در جاده های مدرنیته به سمت هیچ کجا می دوند ... سرعت تنها ویژگی بسیاری از آنهاست.
هستند معدود کسانی هم که با همه خلاقیت و تلاش خود، تنها به خاطر نداشتن سرعت، همیشه محکوم به شکست اند... نه تنها تلاشهایشان بر اثر حوادث باور نکردنی هرگز نتیجه نمی دهد بلکه هر بارشاهد سقوط شان به اعماق دره های زندگی هستیم...
اما حلزونی همچنان در کار بالا رفتن از فوجی است.