اول- کمتر حرف بزن. بیشتر حرفها ارزش نشر و هیچ یک از آنها ارزش بازنشر ندارد. باور کن.

دوم- هیجان زده نشو. نه خوشحال و ذوق زده شو از عاشقیتشون، نه پریش و غمگین از چیپیتشون و نه عصبانی از خنگولیتشون! هیچ چیز ارزش بذل هیجان نداره تو این دنیا، بفهم! 

سوم- غمگینم. از دست زیک، از دست دکتر بخ بخ، از دست پرپر، از دست تو! نامهربون! من فقط یک فرصت میخوام.

چهارم- اینکه دکتر گفته کار من و شهناز به دستش نرسیده، مضطربم کرد اما گفتم حتما خیری درش هست. اینکه امروز پرپر نیومده هم، گفتم حتما خیری درش هست. اینکه داریم از این طبقه می ریم هم عجیب غمگینم می کنه، پس من کی و کجا ببینمت؟ اینهم خیری درش هست؟ لابد! اینکه همه اش باید با بچه های خودمون باشیم، ور دل پرپر؟؟؟ واقعا نمی دونم چی به سرم میاد، تحمل این یکی رو ندارم. من ویوی خودم، جای خودم، تصویر تو توی چارچوب در رو می خوام. خداوندا مرا آن ده که آن به! من دعا نکردم، خواستم با همه وجودم که تو رو داشته باشم. حالا منتظرم... تا خرم و خندان ز در آیی!