کاش قانونی باشد که بگوید مادران نباید گریه کنند، نباید دلتنگ شوند...
این‌طوری خیلی بهتر است. دیگر خیالت راحت است که وقتی نیمه‌های شب، با پیژامه و چشمانی سرخ، ماگ بدست به آشپزخانه می‌رسی مادری آنجا نیست یا اگر هست رویش را به سمت پنجره نخواهد چرخاند. آنوقت تو هم مجبور نیستی دنبال پیازی که وجود ندارد بگردی. می‌توانی ماگ را با چای یا شیر یا هر چیز دیگر پر‌کنی و برگردی توی اتاق و در را ببندی. این جوری دیگر دلت نمی‌خواهد در هر فرصت و به هر بهانه و از هر سوراخی که شد، به آنجا برگردی و بپرسی: «چی شده مامان؟!» که او هم بگوید: «هیچ!» بعد تو مجبور بشوی که خودت حدس بزنی: «خواب بد دیدی؟ جاییت درد میکند؟ بابا چیزی گفته؟ احمدرضا* مرده؟ عاشق شدی؟ دلت برای پالی تنگ شده؟ پشت کنکور ماندی؟ بچه‌دار نمی‌شوی؟ افسردگی بعد زایمان؟ بابا زن گرفته؟ دلت بستنی خواسته نصف شبی؟ کسی بیماره؟ کسی گرفتاره؟ کسی معتاد شده؟ کسی قراره بمیره؟ جنازه‌ای قراره تحویل بشه؟ کسی قراره آزاد بشه؟...» بعد چشمت بیافتد به «حافظ به سعی سایه» که روی میز است و بگویی: «شکست عشقی؟» و او با فرکانس یکی دو هرتز هی تکرار کند که: «نه!»
و دست آخر حوصله‌اش که سررفت، ناچار بگوید: «دلم گرفته...همین!»
درست برای همین لحظه است که می گویم کاش قانونی باشد، برای تو که دستت به هیچ‌جا بند نیست. آنوقت می‌توانی بگویی :«شما یک مادری و بر اساس بند فلان ازماده فلان قانون فلان که در تاریخ فلان به تصویب فلان رسیده، هیچ مادری نباید گریه کند، نباید دلتنگ شود... منع قانونی دارد مادرمن!»
*گویا شخصیت اصلی یک سریال است که از اول داستان تا الان که تقریبا صد قسمتی از آن پخش شده، در کماست.
**خلاصه‌اش اینکه: «بیمار خنده های توام» یا همون «گریه به چشمات نمیاد» خودمون.
وای از گریه پدر و مادر نگو که کمرو می شکنه. هیچ گریه ای رو به این تلخی و دردناکی ندیدم.. می دونم چی می گی ولی بعضی یادها همه حواستو به اون سو سوق می ده..الان حواسم رفته یه طرف دیگه.. ای کاش همیشه پدر و مادرا لباشون پر خنده باشه
همین طوره... تلخ ترین و دردناک ترین....
جیگرشو !!
جیگر همه ی مادرا رو !
میری سرتو بزاری تو بغلش؟ رو پاش؟ میدونی ناز کردن سرت براش یعنی شارژ دوباره؟
مادرا هم آدم هستن با یه تفاوت! در کنار دنیاشون دنیایی دیگه هست که با اون این دنیای معمولیشون رو از یاد می‌برن! بچه هاشون.
اینی که فرمودین در مورد بچه های کچل هم جواب میده؟
بله برا بچه های کچل هم جواب میده!
ــــــ
اسم خواننده حکیم هست! یه خواننده ی به عبارتی مردمی مصری که اکثر ترانه هاش مسایل اجتماعی هست به هزل و طنز
دوستش دارم زیاد. ولی متاسفانه اسم و فامیلش یادم رفته. اسم آهنگ هم الرساله هست.
کلام زیادی هم نداره الا شکوه و شکایت از آنچه به سرمون آوردن و میارن. تو کشورهایی اسلامی که حتی مادرا نمیتونن مثل آدم بزرگ شدن و کمترین سعادتهای بشری رو برا بچه هاشون ببینن.
ممنون