آدم خوب است وقت بازی، کم نگذارد. وا ندهد، حریف را تحقیر نکند با آوانس، با نگاه از بالا، تحمیق اش نکند با تظاهر به باخت. خوب است با همه وجود و توان مان بازی کنیم که اگر طرف برد لذت یک برد واقعی را چشیده باشد و اگر باخت، لذت یک بازی واقعی را...
آخه بعضیا توان باخت رو ندارن! باید یواشکی آوانس داد تا یه وختایی ببرن روحیه بگیرن. حداقل با اختلاف فاحش نبازن دلسرد نشن! اینو چی میگین؟
ولی گفتم ها یواشکی. با تحقیر که ابدا !!
این آوانس یواشکی که میگین از نظر من همون تحمیق حریفه. شما از دید طرف برنده به قضیه نگاه می کنید. بعید می دونم از دید بازنده نگاه کنید و بازهمین نظر رو داشته باشین. کسی که توان باخت نداره اصلا چرا باید وارد بازی بشه؟ مگه غیر از اینه که هر بازی یه سرش برده یه سرش باخت.
من هم همیشه برنده نبودم تو بازندگی هم دیدم این رفتار رو و صد البته اگر معلوم شه خوشم نمیاد. واسه همین طبق گفته ی شما علنی این کارو نمیکنم. یه وخت هست اگر بخام خودم باشم طرف دیگه هیچ انگیزه ای برای بازی با من نداره و خودم بی حریف می‌مونم!!
باز این جمله آخرتون از دید یه برنده است.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
موافقم
بزن قدش!
آخه بعضیا توان باخت رو ندارن! باید یواشکی آوانس داد تا یه وختایی ببرن روحیه بگیرن. حداقل با اختلاف فاحش نبازن دلسرد نشن!
اینو چی میگین؟
ولی گفتم ها یواشکی. با تحقیر که ابدا !!
این آوانس یواشکی که میگین از نظر من همون تحمیق حریفه. شما از دید طرف برنده به قضیه نگاه می کنید. بعید می دونم از دید بازنده نگاه کنید و بازهمین نظر رو داشته باشین. کسی که توان باخت نداره اصلا چرا باید وارد بازی بشه؟ مگه غیر از اینه که هر بازی یه سرش برده یه سرش باخت.
نه اینطوری نیست که میگی
من هم همیشه برنده نبودم
تو بازندگی هم دیدم این رفتار رو و صد البته اگر معلوم شه خوشم نمیاد.
واسه همین طبق گفته ی شما علنی این کارو نمیکنم.
یه وخت هست اگر بخام خودم باشم طرف دیگه هیچ انگیزه ای برای بازی با من نداره و خودم بی حریف می‌مونم!!
باز این جمله آخرتون از دید یه برنده است.