شادروان پیرما!

مرا مرده می خواهند تا بگویند از ما بود    

این را بارها شنیده ایم... از زبان خیلی ها... که هرگز نگفتند... 

آدمهایی که زنده شان موی دماغ است... مرده شان چشم و چراغ

شاهدان عینی یک قصه، یک تاریخ که قراراست دیگرگونه روایت شود، ویرایش شود، دچار حک و اصلاح شود و مبتلا به بازبینی... اما آنها ویراستار نیستند که هیچ، حافظه خوبی هم دارند. 

خبر را که شنیدم یاد آن قسمتی از کتاب مزرعه حیوانات افتادم که ناپلئون شخصا در جلسه روز یکشنبه حضور یافت و خطابه کوتاهی به افتخار باکسر ایراد کرد... 

حالا که رفته ای همه می گویند با ما آشنا بود.

روحت شاد پیرمرد...